و الحزن و التعاسة و العصبية و الجنان اللى بتبقى فيها الامهات سببه مش ان اطفالهم فوق الوصف او اشقياء لأخر درجة .
... لأ .. ابدا الاطفال هم الاطفال مهما تقدم الزمن السبب هو اننا حكمنا على البنت اللى تختار الامومة بالاعدام .
خلينا معنى الامومة حاجة واحدة و هى التضحية مع ان التضحية دايما بتبقى فى وقت الاختيار الصعب مش طوال الوقت .
خلينا التضحية ان الام ما تهتمش بنفسها , و حياتها تركنها على جنب و كأن الاستمتاع بالحياة و الاهتمام بالنفس فى وجد طفل ده فى حد ذاته جريمة .
عمر ما اولادك هيتفوقوا فى علمهم و امهم خلصت دراسة من زمان و توقفت على كدة و مش عايزة تتعلم اكتر من كدة او حتى تتخصص وقت فى يومها تقرأ فيه لنفسها كتاب جديد .
عمر ما اولادك هيتعلموا الكفاح و الهدف و العمل الجاد طول ماهم شايفين امهم يدوبك بتعمل شغل البيت و بتعتبره مجهود شاق و مش عايزة تشتغل عشان البهدلة .
عمر اولادك ما هيتعلموا الفن او الابداع او التمييز طول ما امهم قاعدة فى البيت بتطبخ و تنضف و مش بتتعلم او بتُبدع فى اى فن او مهارة جديدة عليها .
عمر ما اولادك هيتعلموا يحافظوا على صحتهم و مظهرهم طول ما هم شايفين والدتهم مش بتعمل حاجة غير انها تتخن و ما بتلعبش رياضة لأنها كبرت عليها .
عمر ما اولادك هيعرفوا يبقوا تلقائيين و بيعرفوا يقضوا وقتهم بسعادة طول ما والدتهم بترفض تشاركهم العابهم لأنها مشغولة عن (اولادها) و تنزل البحر معاهم من غير ما تتكسف حد يتريق عليها و تجرى و تركب عجل معاهم هى فى منتهى السعادة مش فى منتهى الكسوف و الغضب منهم .
عمر ما اولادك هيشوفوا اى نجاح فى شخصيتهم او حياتهم العملية و العلمية و الاجتماعية طول ما اول قدوة عندهم مش بتعيش النجاح و كله بإسم التضحية .
التضحية بتيجى دايما وقت الخطر لكن باقى الوقت لازم نتحرى السعادة عشان ننقلها لأولادنا
لأن :